Kasplantjes

Bij Kelly las ik onlangs het volgende weetje:

In de jaren ‘90 vond een bijzonder experiment plaats in de woestijn van Arizona: Biosphere 2. Een volledig afgesloten ecosysteem, bedoeld om te onderzoeken of mensen in een kunstmatige wereld konden overleven. Maar ondanks alle zorgvuldige planning en controle over temperatuur, vochtigheid en voedingsstoffen, gebeurde er iets vreemds met de bomen. Ze groeiden, maar voordat ze volwassen waren, knakten ze.

De reden? Geen wind. In de afwezigheid van natuurlijke weerstand werden de bomen slap en breekbaar. In de buitenwereld dwingt de wind bomen om sterker te worden, om diepere wortels te maken.

Daarna hoorde ik iets gelijkaardigs in een aflevering van De Podkas: tomaten hebben warmte (en liefde) nodig om te kiemen. Maar zodra ze boven de grond komen, is het belangrijk dat ze snel wennen aan koudere periodes. Anders krijg je lange, slungelige planten. Kasplantjes.

Ik dacht na over kasplantjes en hoe we zelf ook beter niet verpieteren in een te comfortabele omgeving. Af en toe wat wind om steviger te wortelen. Geen slechte beeldspraak.

Maar als ik eerlijk ben, heb ik de voorbije jaren genoeg wind gehad om te verlangen naar de luwte. Het is soms een dunne lijn tussen weerstand die je sterker maakt en stormen die je breken.