Handspiegeltje

Soms kom je iemand tegen die je blik op de wereld verandert. Niet met grote gebaren of schreeuwerige statements, maar met kleine, doordachte observaties die je niet meer loslaten. Voor mij is Rebekka de Wit zo iemand.

In haar wekelijkse column in De Standaard Weekblad houdt ze me regelmatig een spiegel voor. Niet zo’n reusachtig exemplaar met fel neonlicht waarin elk detail genadeloos wordt uitvergroot. Nee, het lijkt eerder op een plastic handspiegeltje dat ze eerder toevallig uit een speelgoedkist heeft gevist. Speels en onbevangen houdt ze het me voor, en plots zie ik iets wat me daarvoor nooit was opgevallen — iets wat ik daarna ook nooit meer niét zal zien.

Met haar schijnbaar luchtige en bijna kinderlijk verwonderde blik slaat ze ondertussen keihard spijkers met koppen. En precies daarom ben ik een absolute fan.